อักษรพินอินจะปรากฏเป็นตัวหนา และมีอักษรจู้อินกำกับ อักษรไทยที่กำกับไว้หมายถึงเสียงพยัญชนะไทยที่ใกล้เคียง มิใช่การทับศัพท์

	ริมฝีปาก	ริมฝีปากกับฟัน	ปุ่มเหงือก	ปลายลิ้นม้วน	ปุ่มเหงือกกับ เพดานแข็ง	เพดานแข็ง	เพดานอ่อน
เสียงกัก	b [p] (ปㄅ)	p [pʰ] (พㄆ)		d [t] (ตㄉ)	t [tʰ] (ทㄊ)				g [k] (กㄍ)	k [kʰ] (คㄎ)
เสียงนาสิก	m [m] (มㄇ)		n [n] (นㄋ)
เสียงข้างลิ้น			l [l] (ลㄌ)	r¹ [ɻ~ʐ] (ร(ล) ม้วนลิ้น ㄖ)
เสียงกึ่งเสียดแทรก			z [ts] (ตซ คล้าย จ ㄗ)	c [tsʰ] (ทซ คล้าย ช ㄘ)	zh [ʈʂ] (ตซ(จ) ม้วนลิ้น ㄓ)	ch [ʈʂʰ] (ทซ(ช) ม้วนลิ้น ㄔ)	j [tɕ] (จㄐ)	q [tɕʰ] (ชㄑ)
เสียงเสียดแทรก		f [f] (ฟㄈ)	s [s] (ซㄙ)	sh [ʂ] (ซ ม้วนลิ้น ㄕ)	x [ɕ] (ทร คล้าย ซฺ ㄒ)		h [x] (คฺฮ คล้าย ฮ ㄏ)
เสียงกึ่งสระ						y² [j]/[ɥ]³ (ยㄧ/ㄩ)	w² [w] (วㄨ)

¹ /ɻ/ อาจออกเสียงคล้ายกับ /ʐ/ (เสียงเสียดแทรก ปลายลิ้นม้วน ก้อง) ซึ่งเปลี่ยนแปรไปตามผู้พูด แต่ก็ถือว่าเป็นหน่วยเสียงเดียวกัน² อักษร y และ w นั้นไม่ได้บรรจุอยู่ในตารางเสียงพยัญชนะของระบบพินอินอย่างเป็นทางการ แต่ใช้สำหรับแทนที่อักษรสระ i, u, ü เมื่อไม่มีเสียงพยัญชนะต้น ซึ่งจะเปลี่ยนรูปเป็น yi, wu, yu ตามลำดับ³ อักษร y จะออกเสียงเป็น [ɥ] เมื่อตามด้วย u (ซึ่งลดรูปมาจาก ü)

การเรียงลำดับเสียงพินอิน (ไม่รวม w และ y) ได้รับการสืบทอดมาจากระบบจู้อิน (注音; Zhùyīn) นั่นคือ

b p m f

d t n l

g k h

j q x

zh ch sh r

z c s

หรือ ที่เราท่องกันว่า... โป โพ โม โฟ เตอ เทอ เนอ เลอ เกอ เคอ เฮอ จี ชี ทรี จืยฺ ชืยฺ ซืยฺ รืยฺ ตซือ(จือ) ทซือ(ชือ) ซือ

อย่างไรก็ตามในพจนานุกรมสมัยใหม่ ได้เรียงพินอินแบบ a-z เหมือนอักษรโรมันเพื่อให้การค้นหาสะดวกยิ่งขึ้น